گاز طبیعی تا چه مدت یک پل سوختی خواهد بود؟
گاز طبیعی بهعنوان پل سوختی بین انرژیهای تجدیدپذیر و سوختهای فسیلی، تا چه زمانی باید مورد استفاده قرار گیرد؟
گاز طبیعی همچون پلی سوختی بین گذشتهی مبتنی بر انرژی زغالسنگ و آیندهی مبتنی بر انرژیهای تجدیدپذیر است، اما این پل لازم است تا چه مدتی پابرجا باشد؟ زغالسنگ یک منبع انرژی پایدار است؛ یعنی انرژی است که هر زمان لازم باشد، در دسترس است. اما انرژیهای بادی و خورشیدی بهصورت متناوب وجود دارند؛ آنها زمانی در دسترس هستند که خورشید بتابد و باد بوزد. این بدان معناست که منابع انرژی متناوب نیازمند ظرفیت نصبشدهی بیشتری نسبت به منابع پایداری که همان مقدار برق را تولید میکنند، هستند.
ضریب ظرفیت یعنی میزان خروجی واقعی تقسیم بر خروجی بالقوه (انرژی که اگر منبع انرژی با تمام ظرفیت طی تمام زمانها کار میکرد، میتوانست تولید شود)، برای انرژی هستهای حدود ۹۰ درصد، برای انرژی زمینگرمایی ۷۰ درصد و برای نیروی حاصل از سوخت زغالسنگ و گاز طبیعی ۵۰ تا ۶۰ درصد است اما ضریب ظرفیت سالانه برای انرژیهای بادی و خورشیدی در دامنهی ۲۵ تا ۳۵ درصد قرار دارد. این مساله نشان میدهد که انرژیهای بادی و خورشیدی باید دو برابر ظرفیت نصبشده منابع پایداری نظیر زغالسنگ را داشته باشند تا بتوانند همان مقدار برق را طی همان زمان تولید کنند. همچنین به علت اینکه گاهی خروجی این منابع متناوب میتواند به طور قابلتوجهی افت پیدا کند، آنها باید دارای ذخایر پشتیبان زیادی باشند.
مخالفان استفاده از گاز طبیعی در این زمینه استدلال میکنند که باتریها میتوانند این خلا را پر کنند؛ ولی در حال حاضر تکنولوژی پر بازده باتری، قدرت پذیرفتن این نقش را در مقیاس وسیع ندارد و به همین دلیل است که گاز طبیعی تبدیل به یک پل شدهاست.
اما سوال اینجاست این پل چه مدت میتواند وجود داشتهباشد؟
شاید با توجه در روند استفاده از انرژی در سالهای اخیر بتوان پاسخی برای این سوال یافت. کشور آمریکا در سال ۲۰۰۰، مقدار ۲ تریلیون کیلوواتساعت (kWh) برق از زغالسنگ، ۶۱۱ میلیارد کیلوواتساعت از گاز طبیعی و حدود ۶ میلیارد کیلوواتساعت برق از انرژیهای بادی و خورشیدی تولید کرد. در سال ۲۰۱۷، انرژیهای تولیدشده از زغالسنگ به ۱/۲ تریلیون کیلووات ساعت رسید. تولید برق از گاز طبیعی به ۱/۳ تریلیون رسید در حالیکه بخشهای بادی و خورشیدی، رشد ۳۰۰ میلیاردی (کیلووات ساعت) را تجربه کردند. طبق این ارقام میتوان گفت سهم گاز طبیعی بیش از دو برابر سهم انرژی های خورشیدی و بادی بوده است؛ هرچند بهطور نسبی میزان رشد بخش بادی و خورشیدی بیشتر بودهاست.
گزارش آماری شرکت BP نشان میدهد که در آمریکا، خروجی انرژیهای بادی و خورشیدی طی پنج سال اخیر دو برابر شده است. اگر فرض کنیم همین روند طی سالهای آینده هم کمابیش برقرار باشد، میتوان نتیجه گرفت که حتی با وجود اتهامات سنگین علیه زغالسنگ، این سوخت حداقل برای یک دههی دیگر نیز بخش مهمی از ترکیب انرژی خواهد بود. گاز طبیعی نیز همچنان پل سوختی مهمی خواهد بود و در بهترین حالت تا حداقل ۱۵ سال آینده، بهصورت پایدار مورد مصرف قرار خواهد گرفت.